Schowana, gdzie...

Schowana, gdzie wzrok nie sięga,
Podziwiam budzącą się przyrodę.
Widzę jak kwiat podnosi się ku słońcu,
A ono całuje jego płatki…
Słyszę jak drzewa witają się delikatnie,
Jak wiatr tuli je do swojej piersi …
Czuję zapach lasu… ten pierwszy tuż po zmroku,
Tak intymny jak to, co zdarzyło się nocą pomiędzy Nią, a Nim…
Wszystko widziałam, o wszystkim zapomniałam(?) …
Wykąpana w srebrnym jeziorze, świeża jak poranna rosa.
Poszybuję pod błękitnie niebo, z aniołami zagram w nogę,
Pościgam się z orłem, zmienię się w piorun, poczuję siłę,
Spalę chatę przy drodze, spadnę deszczem by ugasić płomienie,
Zaświecę słońcem i osuszę łzy…
A jak wrócę opowiem Wam jak było…

autor

zoe

Dodano: 2005-01-31 21:11:39

Ten wiersz przeczytano 355 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie