sen

kładzie się na powiekach

choć obraz zamglony przez chwilę jeszcze
już ciało w odrętwienie wpada

godziny zaczynają snuć się bez celu
niczym starzec powłócząc nogami

obojętne się staje czy kolorowa to
czy szara pościel ciało okrywa

czasami tylko marzenie senne wyrwie na chwilę głębszy oddech z piersi
i pozwoli śnić sen piękny

aż tęsknota przycupnie na brzegu łóżka
i pocałunek na czole złoży na pożegnanie

autor

lazurowa

Dodano: 2005-10-20 15:44:16

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie