Sen samobójcy
Do ludzi WRAŻLIWYCH...
Cisza
Przeszywa na wskroś
Pokój bez ścian
Krótki krzyk
Potem spokój na wieki
I dręczy tylko jedno pytanie...
Co po mnie tutaj zostanie?
Porzucone przez duszę ciało,
Kilka żyletek,
Naiwne marzenia,
Zmielona na proch nadzieja,
Trochę łez,
Dręczące wspomnienia
Ból szczery
I kawałki rozbitych snów..
Życie jest "piękne".... Jeśli ktoś nie odróżnia ironii od prawdy, to jego problem.
autor
mala_czarna3
Dodano: 2007-03-04 13:13:39
Ten wiersz przeczytano 443 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.