Sentymentalnie niedokończony

Słowa tak ciche, że nie do poznania
Swobodnie przemykające przez umysły otwarte
Przyniosły nowe mary i wahania
Rozsypały się marzenia dotąd zwarte

Największy natury dar torturą jest zarazem
Abstrakcji pełne myśli co budują i rujnują
Dusz naszych odrobinę zagubionych są obrazem
Myślom czarne wspomnienia wtórują

Cały ten zgiełk w kuli szklanej uwięziony
Umilkł w chwili gdy rozbłysnąć zdołał
Nienawiścią pokoleń świat doprawiony
Los nam krwawy dom zbudował

Pesymizm.

autor

Inkwizytor

Dodano: 2007-09-08 15:41:17

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie