Siedemnaście lat

Zawsze myślałem tylko jak pozostać
Zawsze uciekałem przed problemami
Musialem nauczyć się
Dzielić z nimi życie
Czasami tak trudno pogodzić się z porażką
Tak trudno być w cieniu idealnych związków

Siedemnaście lat
Oni zaczynają kochać
Siedemnaście lat
One czują się spełnione
Muszę nauczyc się zdrowo oddychać
By nie zatruć się ich szczęściem

Podekscytowane ...
Uczuciowe nawet gdy go niema
Musiałem walczyć by istnieć
Wśród manifestacji najwyższych uczuć

Do tego trzeba dojrzeć
Tak trudno dojrzewać w nieczystym świecie
Tak łatwo pomagać
Bedąc tam .. w wyższych sferach
Nie warto było uciekać od świata
W którego tak bardzo wrosłem

Siedemnaście lat fałszywych spojrzeń
Miłości do wszelkiego piękna
Ono nie istniało ..
Ożywało gdy tak bardzo w nie wierzyłem
Siedemnaście lat ukrytych sensów
Nie mogłem ich poznać
Mogłem tylko wspominać

Czasy w których tak bardzo chciałem pozostać
Czasami tak bardzo wydaje mi się że odeszły
Musisz nauczyć się z tym dzielić zycie
Muszę to odrzucać by dawać szansę przyszłości
I kochać wszystko co trwa dziś
Ale czy cokolwiek pozostało
Czasami tak bardzo mi się wydaje że nie powrócę

Siedemnaście lat nadziei
To wyniszczało ale było wszystkim
Te modlitwy o niemożliwe
Na wiele rzeczy nie było mnie stać
Siedemnaście lat pragnień i trosk
Trzeba dojrzeć by umieć się poddać
Zamiast usilnie walczyc o kolejne porażki
Siedemnaście lat by dziś
Umieć żyć w cieniu idealnych związków
I uczyć się przebić z tego nieczystego świata

autor

WojteK91

Napisany: 2008-08-21 Dodano: 2008-08-21 22:51:06

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie