Siedzę sam...

I znów siedzę sam na tym samym stołku

Nie wiem co zrobić mam , znowu jestem w dołku

W wokół cicho tak jakby nic nie było

Nic się już nie zdarzy i nic się nie zdarzyło

Taki głupi czas gdzieś się nagle zrodził

Nie ma was, nie ma nas – kto się na to zgodził ?

Tylko zegar ten ciszę wciąż przerywa

Co sekundę „tyk” z siebie wydobywa

Przez co mówi mi ,że życie ucieka

I kasuje dni, dni płyną jak rzeka

I za oknem też, już się ciemno robi

Coraz szerszy beż, pokój mój zdobi

Chodź już lepiej spać – łóżko mnie woła

Rankiem trzeba wstać – rano jest szkoła,

lecz mi szkoda dnia, szkoda kolejnego,

bo zegar wtedy gna, odsuwa mnie od tego

Więc tak siedzę sam, na tym samym stołku...

autor

Grzechu88

Napisany: 2003-01-12 Dodano: 2004-07-21 18:25:45

Ten wiersz przeczytano 918 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie