Sierpniowy tasiemiec

"Sierpniowy tasiemiec".
04.08.2014r. Poniedziałek 11:35:00

Nie wątpmy w Miłość
I w to, że Pan Bóg nas kocha
I całą swoja ziemską egzystencję
Starajmy się przedłużyć po wieczność,
A więc żyjmy, nie wegetujmy.

Poświęćmy dla Pana Boga wszystko,
Ci mają prawo do posiadania Dobra
I starajmy się w tym wszystkim otwartymi oczami
I otwartymi uszami
Widzieć, słyszeć, to wszystko, co daje nam Stwórca.

Uwierzmy i w ten sposób doświadczmy
Jakże pięknego, Bożego działania.
A kłamstwo tak bardzo musimy zwalczać,
By nie zatruwało nam krwiobiegu.
A źle jest, gdy nie zauważamy tego,
Że popadamy w beznadzieję.

Oddajmy to, co mamy w ręce Pana,
A wtedy nasza dusza nie będzie sama.
Musimy także wszelką tradycję
Poddawać konfrontacji,
Konfrontacji z ewangelią.

Dajmy się poprowadzić
Na Górę tabor, a nawet do Ogrójca,
I stańmy się jak Skała,
Rozpoznajmy w świecie umiłowanego Pana.

A czas niech nam nie będzie żalem,
Poświećmy go na modlitwę
I nie starajmy się na siłę być na bieżąco
W tym zafajdanym nieraz świecie.
I pamiętajmy zawsze i wszędzie,
Że święty Bóg jest Miłością większą
Od wszystkich naszych grzechów.

Stańmy na baczność
I stańmy się żołnierzami Chrystusa,
Gdyż Boże prawo jest najważniejsze,
I dziki Bogu i w Panu Bogu
Odkryjemy swoje skarby,
Nawet te złote.
I czekajmy jak tygrys,
Albo inny zwierz
I nie kłaniajmy się jakiejś tam mafii.
Tylko krzyżowi.
Dążmy do Nieba,
Chociażby przez czyściec
I omijajmy szerokim łukiem piekło.

Nie fałszujmy kanonu
I nie odfruwajmy w toalecie przygód,
Gdyż trzeba pokonać przestępstwo,
By dotrzeć do świętości.
I nie dajmy się zwariować
I mózgowi umrzeć,
Gdy wakacje przyjmują dzieci
Gdzieś pod równikiem świadomości,
A także przyzwoitości.

Wymyślmy coś nowego,
Ale niech to będzie coś porządnego,
A nie jakieś takie zbyteczne,
Za duże, lub po prostu takie myszowate.

Nie ściskajmy diamentu w ręce,
Gdyż moi elektronowi wojownicy
Nie tędy droga do sedna, do jądra,
Które jak żywe kłamie,
By tylko móc panować.

Panie Boże dobrze,
Że jesteś,
Dobrze, że s męczennicy,
Bo przynajmniej wiadomo,
Że jeszcze ktoś Cię kocha.

Dajmy się nakarmić bogu,
Niechaj wizja zbawienia
Będzie dla nas magicznym eliksirem,
Takim napojem,
Który daje wytchnienie i ożywienie,
Dzięki któremu dusza nie umiera.

Stańmy, czy to w domu,
Czy to na ulicy
I nie dajmy się wysiedlić
Z własnych sumień.
Bądźmy pielgrzymami,
A nie bałwanami,
Co nie poznają,
Czy przyjaciel, czy wróg.
A jeśli zajdzie potrzeba
Ruszmy na czołgi z gołymi różańcami.

Nie zmuszajmy do kastracji
I innej duszy tonacji,
Bo wszelka inna klauzula
Poza klauzulą sumienia i Miłości
Jest jak tatuaż,
Który pozostaje ślad,
Nawet, gdy zmywalny,
Nawet, gdy usunięty.

Bądźmy ziarnem
I retoryką baronową,
A nawet baranową.
Zagłębiam się coraz bardziej w swą własną filozofię
I czuje jak zatracam szlaki,
Którymi chciałem podążyć.

Więc bądźmy ochotnikami,
Bądźmy przyjaciółmi,
Którzy to w tunelu bez wyjścia
Poradzą sobie,
Bo kto skazany a przyjaźń,
Ma na kogo liczyć,
Więc nie dzwońmy na numer alarmowy,
Tylko zwróćmy się do przyjaciela,
Do Pana Jezusa.

Są na świecie jeszcze dobrzy ludzie,
Którzy w otaczającej obłudzie
Zauważą gospodarczego lamusa
I odrzucą modę na powstanie zbytku.

Można zagarnąć granicę,
Można wykopać piwnicę
I tam mieć unię,
Gdy wszelkie winnice
Zamienia się w wino,
Przeznaczone na oscarowe święto.
Więc w tym wszystkim
Szukajmy Boga, szukajmy przyjaciela,
A wszelka unia celna
Będzie zbędna.

autor

AMOR1988

Napisany: 2014-08-04 Dodano: 2014-08-05 13:56:48

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie