Siłaczka
w zakamarku duszy
zakrytym
serca drżeniu
którego nikt nie słyszy
skóry żrącym pragnieniu
dotyku
i nadziei strzępie
w resztce bytu
choć kostnieją
z jej braku ręce
była w tobie
i jest
i będzie
postem chcenia
o wodzie
nie chlebie
choć chcesz zdusić
zaprzeczysz
to wzejdzie
ignorując logikę
czas
przestrzeń
wstać potrafi
dopóki
bije serce
miłość w tobie
i nadzieja
na szczęście
autor
zielonaDana
Dodano: 2018-01-12 19:42:46
Ten wiersz przeczytano 1052 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Jest pięknie i będzie pięknie Pozdrawiam Serdecznie
Jest we mnie miłość i nadzieja. Wzeszły i zaraz zginą.
Jak ziarno przez Siewcę rzucone na skałę.
Swietny wiersz Podpisuję się pod komentarzem Filipa J.
Pozdrawiam serdecznie :)
Coś przez ten wiersz ujrzałem, to ciepłe, jest
nadzieja, albo po prostu "nieskończony byt", wartości
w wnętrzu ludzkim, jednakże materialne, ciało, wygląd;
tu nie o tym mowa.. Tu o pięknie ludzkim.. 'ignorując
logikę'.. Tak bardzo, pozdrawiam serdecznie!
Nie inaczej, jest pieknie, pozdrawiam
jest pięknie
Pozdrawiam serdecznie
To prawda:)Piękny wiersz:)pozdrawiam serdecznie:)
Piękny jest!
Dobrej nocy Zielona :*)
"Człowiekowi można przeszczepić serce, ale
nie wrażliwość." - Giulietka.
Pozdrawiam Dano pięknie usłane wrażliwością.
Cudny jestem oczarowana. Pozdrawiam :)
Umiesz pisać. Tak trzynaj. Pozdr
Miłość rodzi Olbrzyma, który ciężar losu utrzyma...
szansą na nadzieję podsycany
rwał pazurami okna i ściany
czasu co go od niej oddzielały
ona tak poważna on tak niedojrzały
różnica w latach niemal prezydencką
w uczuciach darzył sztubacką miłością
niemal
Nadzieja umiera ostatnia a miłość w sercu często
zostaje do końca życia.
Ciekawy, fajny wiersz. Pozdrawiam. Miłego wieczoru
;)))
Ładnie Zielona :-) z przyjemnością przeczytałam :-)