Siostra

Wiersz napisany dla mojej siostry Ciotecznej, w momenci gdy ona przechodziła bardzo trudną do wyleczenia chorobę. Oczywiście wszystko skończyło się dobrze, nie mogło przecież inaczej.

Wykończona, półprzytomna, zmęczona dniem
Odwieziona wbrew własnej woli, odwieziona w puste zielone korytarze,
Do końca nie wiesz, co się dzieje, dlaczego tu jest i co się właściwie stało,
Jedzie na szpitalnym wózku, lampy migocą przed oczami a panowie w fartuchach krzyczą tyko 'szybciej' 'z drogi'
Powoli opada z sił. W końcu zasypia na szarym prześcieradle w izolatce.
Lekarze, jak sadystyczni naukowcy, korzystając z okazji, że śpisz dokonują strasznych, ale potrzebnych zabiegów,
Dobrze, że w tym momencie w głowie masz tylko jeszcze niespełnione marzenia.
Nic nie czujesz, nie jesteś świadoma faktu, co oni z tobą robią....
I już po wszystkim....
Budzisz się, patrzysz w bok, rodzice oczywiście są z tobą.
Wszyscy wiedzą, że mimo powagi sytuacji będzie dobrze.
Nikt nie dopuszcza innej myśli.
I znowu zasypiasz.
Biedactwo.
Najgorsze już za tobą, teraz tylko czekasz na szczęśliwy koniec.
Na wyjście na świat z czterech ścian piekła.
I my na to czekamy!

Jakub Lewandowski Płock 31.05.2006

Dla siostry Martyny kochającny brat cioteczny Kuba.

autor

art=sic

Napisany: 2006-05-31 Dodano: 2006-11-21 16:45:34

Ten wiersz przeczytano 1388 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie