SKAZANY NA ŻYCIE

Dla marzycieli... i aniołów...w szczególności czarnych...ponieważ oni zawsze będą nieśmiertelni...

Pójdę tam gdzie słońce nie zachodzi…
Chce żyć tak jak przed wiekami…
Tam gdzie w mokrej trawie szczęście brodzi…
Tam gdzie odporny będę przed wszelkimi pokusami…

Bym chciał iść tam z tą jedyną…
Jej imię tajemnicą nadal będzie…
Która pokocha umysł splamiony winą…
Która pójdzie za mną wszędzie…

Niech wszystko już się uspokoi…
Gdy w piekle kończą rozrywać więzy…
Zgniewane spojrzenie blask uspokoi…
Biel skrzydeł anielich na nieba przędzy…

Wśród małych obłoczków…
Gdzie piórka z wiatrem fruwają…
A ja wśród serafińskich kroczków…
Latałbym sobie tam gdzie marzenia rozdają…

To wszystko jak ogień przygasa…
Coraz bliżej ziemi chłodniejsze się staje…
Życie to nie marzenia, to nie dla psa kiełbasa…
Aż wreszcie kończę domysły z tym, co Bóg mi daje…

autor

K.K

Dodano: 2006-05-31 23:11:10

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie