W skórze asfaltu

Niska jazda zimowego słońca
nad horyzontem,
pogrąża miasto w długich cieniach
wadliwych snów.

Źyjemy z obojętnością,
jak niewolnicy
z góry ustalonej
między ścianami codzienności.

Z tłustym olejem desperacji,
drapiemy nasze krzyki rozpaczy
głęboko w skórę asfaltu,
pośród wszystkich innych blizn.

Ale wiśnie już kwitną
i nawet w nocy można je zobaczyć.
Przemienić światło księżyca i gwiazd
do buntu dla wszystkiego,
kto potrafi rozszyfrować wątłe runy
z miękkich liści.

autor

Mirabella

Napisany: 2023-04-04 Dodano: 2023-04-04 09:54:02

Ten wiersz przeczytano 356 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie