Skromność
Jestem tylko polnym kwiatkiem
słońce z deszczem wychowały mnie
I nie będę piękną różą
i salony nie śnią się
Bo przyroda jest przepiękna
a natura wciąż urzeka
różę zetną potem zwiędnie
a nie na to przecież czekam
autor
AnnaX
Dodano: 2015-10-13 11:38:40
Ten wiersz przeczytano 674 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
+ :)
Ładny wiersz, a ja lubię i stokrotki i róże, każdy
kwiat ma swój urok, a co do salonów to też za nimi nie
przepadam, chociaż lubię ładne wnętrza zwiedzać,
choćby i królewskie:))
Masz rację, że skromność nie zawsze bywa
doceniona,mimo swojego piękna, myślę, że tak jak wśród
kwiatów tak i wśród ludzi u każdego z nas można
znaleźć piękno, jeśli się chce tak naprawdę, bo
człowiek nie jest jedno barwny.
Pozdrawiam Aniu serdecznie:)
Ładnie Anno
I tu jest pochwała wyższości wolnego polnego kwiecia
nad wychuchaną różą czy każdą inną z królewskich
ogrodów.
Piękny wiersz o skromności. Wielka prawda. Pozdrawiam.
Za PLUSZem:))
Skromność - cecha powoli odchodząca w niepamięć...
Szkoda.
A ja tam wolę polne kwiatki;)
skromność to niewątpliwie pozytywna cecha - pozdrawiam
Fajne CV
Zatrudniam ...:)
+ Pozdrawiam serdecznie
skromność to zaleta,,,pozdrawiam :}
ładny wiersz:)
Ja również jestem przeciwnikiem kwiatów ciętych,
chociaż pięknych.Te w wazonach to już trupy, którymi
zajmują się grzyby i bakterie.
Nie odbiora Tobie istnienia, "kwiatow polnych" (tzn.
tych skromnych) juz nikt nie zbiera...