SKRUCHA

podoba mi się...człowiek w pełni człowiekiem, gdy
świadom swoich demomów i aniołów z natury musi wzmagać
się i dokonywać wyborów...nazwałabym to...pracą nad
własną osobowością...zawsze ma wybór między dobrem i
złem.

Moje demony mnie zniewoliły
i pozbawiły radości, siły.

Niech powroca te anioly i demony i niech rozpala te
paleniska namietnosci,czas najwyzszy powstac z tych
popiolow nijakosci.Warto znow zaczac marzyc i ukladac
wszystko na nowo.

witaj...hmmm
no piękny feniks słów.. ;)
pozdrawiam ........Synezjusz/f.

Tak źle i tak niedobrze... Ale człowiek bez marzeń i
namiętności jest jak pustynia, więc lepiej niech wrócą
te anioły i demony... :)

na takie "przypadłości" ... to tylko wodnik pomoże :)

Piszesz w mojej "tonacji" wiersze rozpalają wrażenia
niezapomniane szemrzące w czeluściach skomplikowanego
umysłu tylko nieliczni potrafią je wydobyć by świat
wiedział jak są ważne... Świetny wiersz

Kiedy klasnę w obie dłonie
To demony z Ciebie zgodnie
Ale kiedy zgaszę światło
Wtedy duszę zgubić łatwo
Powiem lepiej niech zostanie
W Twoim sercu diabeł, Anioł.

trochę z anioła, trochę z diabła...TAKA MIESZANINA W
ZALEŻNOŚCI KTÓRA STRONA "WYGRYWA" :)

Nigdy nie wyganiaj, ni pamięci, ni wyobraźni, one są
wypełnieniem i często treścią naszego życia. Piękny
wiersz!

Szczególnie te demony wyobraźni:)Bez nich człowiek
jest ...znudzony sobą:))Podobać mi się:))