Skrytobójczyni

Gdy drzwi zamykają się z cichym trzaskiem
Zasłony w oknie chronią mnie przed oczyma
Gdy zimna stal w mej dłoni tkwi
Gdy jestem pewna, że nic mnie nie zatrzyma

Gdy krew płynie czerwonymi ścieżkami
Pragąc zaspokoić moje żądze krwawe
Gdy wiem, że nic mi nie przeszkodzi
Właśnie wtedy rozpoczynam zabawę

Zabawę w zabijanie

Cicho podcinam skrzydła marzeniom
By zimnym ostrzem zatopić się w gardle
Wycianam serce przeklętej nadziei
Już nie bije, leży na dłoni martwe

Wspomnieniom najpierw wydłubię oczy
Aby nie zachwycały mnie swoim urokiem
Jednym ruchem odetnę im głowę
Aby już nigdy nie zaczarowały mnie wzrokiem

Z miłością będzie inna zabawa
Ona jest silniejsza, odziana w zbroję
Jednak prymitywna i niemożliwa w spełnieniu
Teraz nad jej marnymi szczątkami stoję

Jednak to tylko zabawa

Nóż dalej trzymam w ręce zaciśniętej
Lecz wiem: zasad świata nie naprawię
Smutnym ruchem broń odłożę
Bo z nas pięciu tylko ja naprawdę krwawię...

autor

Dama Pik

Napisany: 2005-08-06 Dodano: 2005-08-24 11:44:43

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie