Skyte słowa mego umysłu

Słysząc stukot jej kroków... podbiega do mnie... ciarki przechodzą, czuję jej oddech na mym karku... jest tuż za mną, za moimi plecami. Odwracam się błyskawicznie, nikogo już nie ma...

Krąży w mojej głowie cudza myśl,
porusza się po torach mojej uległości.
Wiedziałem, że tak to może sie skończyć.
Głuchy bezruch wielkoducha, który siorpie krew kazidordców.
Podłóżne palce jej kruchej postaci są jak u upiora tak przezroczyste, tak delikatne.
Siedzę w ciemnej piwnicy ubogiego króla jaszczurów.
Jest tak wilgotno... czuję się tak źle.
Mam ochotę odebrać sobie życie...
Widzę cień lunatyka purpurowego zamku,
widzę jak zatapia zęby w ostatniej kromce wieczernego pieczywa.
Spływa wino po jego bladych policzkach.
Wampirzyce tańczą, gdyż rozpoczyna się uczta.
Uczta, którą historycy nigdy nie zapomną.
Jakże można być takim głupcem...
Dać się ponieść plugawym robakom chciwości.
Z głebin morza wyłaniają się istoty, które nakreślają Twoją przyszłość.
Twa wizja ludzkości jest tak jadowita jak wąż w głebokiej norze.
Cienką skórą otrębów nicości ocierasz się o bogactwo ludzkiego umysłu.
Jak latarnia, która zatapia płynące statki - tym dla mnie jesteś.
Już za poźno na reanimację łaknącej zbawienia duszy.
Już za poźno na skok w przepaść.
Wolna miłość jest kołysanką dla uszu Twojej namiętności.
Paradoksalny przekaz księcia niepokoju i ciemnych uliczek,
skłania mnie do refleksji wynaturzonych preferencji.
Popioły, wszędzie popioły...

Uciekam i ja, przewracając się, próbując odejść od przerwanej znajomości, od pękniętego łańcucha wiary. Nikogo za mną nie ma... widzę tylko cień rozpaczy... a byłem już tak blisko...

autor

Beloghtar

Dodano: 2006-12-04 13:11:04

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie