Smak głogu

Wyrosłam z pól czarnoziemu
z szumu zbóż i śpiewu ptaków
kąkoli , chabrów , dzikich róż
wyrosłam z łętów ziemniaków

choć poznałam jarzmo pracy
to wiodłam życie beztroskie
tam wszyscy dobrze mnie znali
pokochałam małą wioskę

placem zabaw bywał park
lub górki pokryte trawą
nikt się nigdy nie umawiał
spotkanie było zabawą

weszłam w nowe ścieżki życia
w rozkrzyczane miast ulice
wiele miałam do odkrycia
nie wszystko mi pasowało

więcej lat spędziłam w mieście
lecz serce na wsi zostało
tęsknota wielka , uwierzcie
tam kiedyś spocznie me ciało

kto zna smak głogu , tarniny
kto jadł kapustę zajęczą
brodził w błocie koleiny
zrozumie , że sny mnie męczą

zamykam oczy wspomnieniem
czerwonej sukni z perkalu
niczego wszak nie odmienię
to wszystko za mną zostało

gdybym ponownie żyć miała
wróciłabym w tamte strony
w czas , gdy byłam taka mała
a świat nie był tak szalony
25.07.2008

autor

betula

Napisany: 2008-07-25 Dodano: 2008-10-04 01:50:31

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie