Śmierć

Wiersz, zadedykowany mojej... Zmarłej, prawdziwej przyjaciółce, w jej rocznice śmierci. Nigdy cię nie zapomne...

Dlaczego tak się stało, że Ciebie to spotkało?
Dlaczego tak się stało, że życie sie urwało?
Dzisiaj się zawalił cały mój świat.
Dzisiaj na mym stole leży czarny kwiat.
Pamiętam jak mówiłeś "Kocham Cię Aniele".
Pamiętam jak mówiłeś "Gdzie ty tam ja".
Gdy w nocy zasnęłam miałam straszny sen.
Śnił mi sie labirynt a na końcu śmierć.
Stała w czarnym płaszczu w ręku miała nóż.
Chciałam uciec, lecz schowała klucz.
Obudził mnie dźwięk mojego telefonu.
W kościele było słychać głuche bicie dzwonu.
Dzwoniła twoja matka mówiła zapłakana
Że jej syn nie żyje... W jego sercu rana.
W jego sercu rana a w nią wbity nóż.
Nóż ten zakrwawiony... Nie wyczuwalny puls.
Moje serce pękło jak dziecku balonik.
Poczułam tylko opadniecie dłoni.
Zapłakana siedzę myśląc, co mam zrobić.
Otworzyłam okno by życie swe ukoić.
Chciałam skoczyć, lecz coś mnie powstrzymało,
Zrozumiałam, że coś mi jeszcze do zrobienia zostało.
Wzięłam w rękę kartkę i czarny długopis.
Wypisałam na kartce mój wielki podpis,
Na drugiej stronie tylko kilka słów,
Krótkich, lecz znaczących:
"Gdzie ty tam ja"
i stało sie..
Odeszłam w inny świat.
Poszybowałam w górę tak jak ptak.
Teraz patrzę na mój pogrzeb,
tylko parę osób przyszło na ten obrzęd.
Na płycie marmurowej wyrył napis wiatr:
"Tak niewiele miała lat"...

Moja droga przyjaciółko... Choć wiem, że już cię nie ma i tego nie przeczytasz... Mam nadzieję, że dalej wierzysz, że się TAM spotkamy... Poza czasem i miejscem... Nie zapomnij...

autor

Arwena Arasel

Napisany: 2006-03-07 Dodano: 2006-11-22 19:45:00

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie