Śmierć
Pożegnanie
Śmierć w białych szatach
zajrzała do domu Twego.
Zabrała wszystko,
co miałaś ukochanego.
Pustka się wdarła
w życie Twoje
i zabrała dziecię Twoje.
Ona już z aniołami niebieskimi,
czuwa nad swoimi bliskimi.
Rodzina już łzy wypłakała,
bo śmierć im dziecię zabrała.
Ona już w Raju, Oni na Ziemi,
kiedyś połączy się ze wszystkimi.
Nie płaczcie więc, gdyż dnia wyczekacie,
kiedy się wszyscy razem spotkacie.
Komentarze (6)
Ładny wiersz w treści.Nieco gorzej z formą.Liczne
powtórzenia tego samego zaimka.Rymy
niedopracowane.Wiersz pod względem formy słaby.
To chyba najsmutniejszy i najokropniejszy ból dla
rodzica stracić dziecko, tego nie da się ukoić niczym,
żadnym slowem i potrzeba wiele czasu by ta rana
przestala w sercu krwawić, by ból stępial
Bardzo refleksyjny wiersz. Pozdrawiam
Pożegnania są zawsze najtrudniejsze a już ostatnie to
bolesne przeżycie.Ale pięknie i z nadzieją to z
puentowałaś.Pozdrawiam!!!
Kiedyś znow beda razem w lepszym swiecie.
Ciekawe ujęcie... Ciekawy wniosek końcowy +) podoba mi
sie +)