ŚMIERĆ

Stoje na krawędzi życia i śmierci, Nie mam sił już oddychać,patrzeć dotykać, Słuchać swojego głosu... ***

Czasem zatopię swoje dłonie ,
W czymś wartym wiecej ode mnie
Chciałabym już leżeć spokojnie,
Chciałabym ukazywać sie światu już tylko we śnie.

On będzie lepszy beze mnie i moich rąk,
Które, wszystko doszczętnie niszczyły,
Nie mam juz sił walczyć i brnąć pod prąd,
W pamięci mieć obraz moich łez które oczy pokryły.

Nie mogę męczyć sie już z własną nadzieją,
I pięknym otaczającym złą mnie,
I Widzieć jak ONi sie śmieją,

Nie wiedzieć czemu w tym życia ich sęk.

Czasem niepotrzebna mi ta moja wielka wiara,
Nadzieja, którą nazywam sensem w istnieniu mym,

A wszystko pozapisywane na serca zegarach,
Nie jestem już ciekawa dalszych pięknych dni.

Chcąc dawać szczęscie...
A tak naprawde zburzając wszystko co inni budowali,
Stawać do szczęścia ostatnia w kolejce,
I patrzeć na tych co mi nie dowierzali.

Nawet już nie ukrywam moich zeszklonych oczu,
Choć dalej pokazuje jaka jestem twarda,
Wciąż odpychana, czekając na okazje...wciąż na poboczu,
Mniej niż wątpiłam sama sobie warta.

Więc pomału żegnam się ze wspomieniami,
Choć wiem, że to mnie pomału zabija,
Muszę spalić to wszystko co nazywałam skarbami,

Teraz już od szczęścia dzieli mnie tylko chwila...

...już czuję, że sie zbliża...

autor

dominisiacds

Napisany: 2008-02-22 Dodano: 2008-02-22 09:31:59

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie