O śmierci i jeszcze większej...

Pijana cisza obija się o ściany milczenia,
Czas utonął w kałuży szkarłatnej krwi,
Zatrzymał się wraz z moim sercem,
Choć nie był aż tak zmęczony.
Już nawet huk wystszału nie dudni mi w głowie,
I zniknął ból, i porwał nadzieję, która
I tak już dawno planowała ucieczkę.
Przyszłość spłynęłą cienką strużką z mojego serca,
A ręce nadal mocno ściskały twą fotografię.

Zdjęcie w ogrodzie pełnym kwiatów,
Pełnym nas, pełnym miłości.
Gdzie nie liczy się nic spoza ogrodzenia,
Gdzie największe problemy wydają się zupełnie błache.
Wiem dobrze, że nigdzie nie byłaś piękniejsza.

Teraz wyruszam by cię odnaleźć,
Fotografia zostanie mym przewodnikiem
I choćby w najgłębszych czeluściach
To zawsze będziemy razem.

autor

ZagubionY

Napisany: 2007-01-24 Dodano: 2007-01-25 23:04:09

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie