Smutek ogniem odpędzam

Nauczę Ciebie przywoływać uśmiech

Ogień iskrami śpiewa
słyszę to śpiewanie
jest smutne
jak twoje na życie się gniewanie

Podaję Tobie moją silną dłoń
dlaczego jej nie widzisz
próbujesz dosięgnąć
nic to, nie masz dzisiaj siły

Wyjdź sama bo znasz drogę
z czeluści gdzie smutki słowa wykrzykują
czekam na Ciebie z różą
której kolce nie kują

Pragniesz przed oczyma, by zabłysła tęcza
by zginęła ciemność i deszcz przestał padać
-wstań, podaję dłoń
proszę więcej na kolana nie upadać

Zaprowadzę , jeżeli podasz mi swoją rękę
na wzgórze pełne kwiatów miłości
panorama przed Tobą otwarta
wybierzmy cel
bo gra o miłość jest tego warta

Nauczę Ciebie przywoływać uśmiech
nie tylko na twarzy,
ale i radości w oczach
byś mogła w pięknie marzyć

Nauczę Ciebie pisać słowa
gdzie nie będzie sylab mrocznych,
nauczę Ciebie widzieć piękno
przywołam je na twoje smutne oczy


Twoje słowa
to twoja poranna modlitwa
modlisz się w przestrzeń
gdzie ciemność, oświetlona promykiem księżyca


W modlitwie zamykasz swoje powieki
szukając pod nimi radości, uciechy
Gdy sen się dziś rankiem z tobą pożegna
na niebie zobaczysz to o co prosisz-
to będzie barwna tęcza

Biegnij do niej złap oburącz
nie puszczaj jej by Tobie uciekła
Może zmieni się Twój los
życzę pełni szczęścia


Autor:slonzok-knipser
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

autor

slonzok

Napisany: 2012-02-03 Dodano: 2012-02-04 08:16:58

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie