smutny koniec
Nie da się przejść życia tak
By nikt przez Ciebie nie płakał
łzy mają słony smak
A życie to przystań ITAKA
Nieustannych boi trwanie
Z słabością wnętrz nałogu
Dopiero wówczas ustanie
Gdy złożą Cię do grobu
Nie da się przejść życia tak
By nikt przez Ciebie nie płakał
łzy mają słony smak
A życie to przystań ITAKA
Nieustannych boi trwanie
Z słabością wnętrz nałogu
Dopiero wówczas ustanie
Gdy złożą Cię do grobu
Komentarze (4)
łzy oczyszczają tylko tyle mam na obronę swoją w
sprawie twojego wiersza
płaczemy wszyscy, jedni pokonani, drudzy , bo nie
potrafią dzielić naszych uczuć jesteśmy na przemian
oprawcami i ofiarami, lepiej jednak, by przez nas
płakano rzadziej...
..nuta..smutku w poincie..refleksyjna i skutecznie
zmusza do myślenia..pozdrawiam
to wielka sztuka tak przeżyć swój czas, że nikt przez
Ciebie nigdy nie zapłacze. ale tego się właśnie
każdemu życzy