Śnieżna księżniczka
"Nie trzeba topić się we własnym wnętrzu lub rozpraszać w zmysłach, ale - chodząc po ziemi - trzeba trzymać głowę w niebie, dopóki nie przeniesiemy się tam całkowicie" Boleslaw Prus
Śnieżna księżniczka w lustro spogląda
i delikatnie je caluje.
Księcia swojego ciągle wygląda,
od monotonii go ratuje.
Razem w szaleństwie noc przecinają,
biegnąc za blaskiem księżyca
Rankiem zmęczeni się rozstają,
ona zabiera cząstkę jego życia.
I w samotności go pozostawia,
gdyż nie ma uczuć owa ksieżniczka
Kolejnej nocy go pozbawia,
"mówiac" ,że następna noc będzie
magiczna...
Tan wiersz już kiedyś był u mnie zamieszczony,niestety został usunięty.Zamieszczam go więc ponownie,po naniesieniu poprawek:-)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.