Sonet

Napisałam go dawno temu... nie pamiętam nawet kiedy:)

Cienka rysa w sercu broczy suchą krwią,
Nie zabliźni się przenigdy ta rana,
Stalowym mieczem miłości zadana.
Serce lodowate zabite przez nią.

Któż pierwszy uczucie to do siebie wziął?
Przez umysły miłość jest niepoznana,
W cichy świat doznań i smutków zabrana.
Ona kochała go, lub kochał on ją...

Zranione serce, co lodem się staje!
Na głuchej ciszy swojego cierpienia,
Chcące odrzucić tak ciężkie brzemienia.

Nieprzejednany lód jest-nie odtaje,
Serce w nim nie dozna już upiększenia,
Pragnąc zapomnieć własnego imienia!

autor

Deba

Dodano: 2005-01-04 16:16:49

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie