Sonet I

Odejść, ale dla Ciebie

zapragnąłeś odejść
porzucić świat
co domem był Ci przez tyle lat
niczym młoda gwiazda wzejść

ponad horyzontem nowej drogi
wyzutej z cierpienia
tych co nie zaznali słodkiego ukojenia
od koszmaru trwogi

nie dziś jeszcze ciepły balsam snu
od łez twe piękne oczy wyzwoli
nie dziś jeszcze dla Ciebie płacz dzwonu

co wzywa pielgrzymów na statek zapommnienia
za zakrętem czeka na Ciebie las stali
i szczątki niedopowiedzianego marzenia

autor

Folko

Napisany: 2003-12-24 Dodano: 2005-01-10 10:05:33

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie