Sonet Adriatycki 8 Litania do...

Choć zawzyczaj smutny jest ze mnie wędrownik
Dzisiaj czuję jakbym płynał od Pag po Dubrownik
Chłonął barwy boskich kwiatów, cieszył nieb błękitem
pachnąc słońcem i lawendą, lekko śniąc z zachwytem

Szmer Riviery Sibenickiej tuli mnie wesoło,
barwne tłumy rześkich twarzy, radość tryska wkoło.
Wiotka palma liściem wielkim rzuca długie cienie,
swoim chłodem lekko koi i daje wytchnienie.



Spraw o Nimfo Adriatycka by ten czas nie minął!
Bym niesiony Twoim szeptem tak życie przepłynął!
Aby smutek, melancholia już na zawsze prysła!

Aby więcej na mej twarzy łezka nie zabłysła!
Bym nie słyszał nigdy więcej ech zgryzot odgłosów!
Abym spijał nektar życia złotej czary losu!