Sonet o czymś więcej niż jeden

Kropla wody łączy się z inną w kałuży
Wiatr skleja tańczące w powietrzu liście
Iskra przytula iskrę, błyskając ogniście
A mi w oczekiwaniu czas się dziwnie dłuży

Ze smutkiem patrzę na swoją samotność
Przez pryzmat odwzajemnionych uśmiechów anielskich
Zielonych tęczówek zagubionych w niebieskich
Zatopionych w sobie ustach, które wyśmiały godność

Zazdrośnie przytulam się do zimnej szyby
Myślę o sobie z jakimś śmiesznym żalem
Głupio udaję, że nie wiem o co chodzi

Świat według mnie istnieje tylko na niby
I jednocześnie wiem przecież doskonale
Że ślizgam się po bardzo cienkim lodzie

autor

Kasia

Dodano: 2004-09-03 07:33:46

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie