Sonet szachowy
Pionki poobstawiały pola, pilnują pozycji
-
pomnikowe pozy posążków pogańskich,
półmrokiem pompatyczne popiersia
poddańcze
polegną, poruszone przebiegiem potyczki.
Pokłosiem przeznaczenia, pokotem
ponurym,
powalane pyłem pokory pariasów,
pozbawione pozycji przekleństwem
praczasów,
płasko poukładały pokorne postury.
Płaczem pęcznieją policzki
płaczek - piety pokłonem przygięte,
pochmurnego patrzenia piętnem.
Pokornie podążą pewne,
pełne prawa posłuchu, przejęte
pogodzenia potrzebą. Pomilkną.
Napisany: 2007-maj
autor
grusz-ela
Dodano: 2017-02-02 09:56:59
Ten wiersz przeczytano 1637 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (57)
:)
Mms, One Moment - to z początków mojej, powiedzmy,
twórczości :) Dziękuje tym bardziej :)
Cud słów!!!
No, no, wyższa półka!
I pomyśleć, że tak się da.
Gratuluję:)
chacharek, Januszek - dziękuję za zajrzenie :)
a ja już już myślałem że będzie o
WSZYSTKICH
szachowych figurach
a tu proszę
szare Pionki górą
ukłony :)
Dzięki, Lasthope :)
super Elu :)
Pozdrawiam, ARABELLO :)
wyższa szkoła jazdy, tak potrafi niewielu, pozdrawiam
z ukłonem
majstersztyk :)
Dzieki, budleja :)
majstrsztyk :)
Pozdrawiam, Ziu-ko. Jestem ponad :)))