Spacer po Majdanku
słotą jesienną
zachodzę
pod mauzoleum
pamiątki ludzkiej
miłości
do ludzkiej uczynności
by człowiek
wiedział
jak kochać należy
bliźniego swego
i
siebie samego
a na znak
tego wszystkiego
stoją ponure baraki
i komin wysoki
w którego piecu
czuć ciągle
oznaki dawnej
ludzkiej zawziętości
autor
Nezumi
Dodano: 2008-10-17 01:45:22
Ten wiersz przeczytano 708 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Niezwykły wiersz w wypowiedzi skróty myślowe symbol
męczeństwa wiersz ma w treści szacunek dla ofiar i
wspomnień dla dobra ludzi Dobre pióro Bardzo dobry
Piękny wiersz zachecający do refleksji,bardzo ładna
forma a przede wszystkim temat - często zapomniany ,bo
przecież co nas obchodzą tamte czasy. Gratuluję
perełki.