Śpiąca Królewna

Ewie, przyjaciółce z Beja, ktora leży nieprzytomna w szpitalu w ciężkim stanie

Jakaś dziwna sala, a po środku łoże,
na tym łożu nieruchoma postać,
strasznie blada, prawie nie oddycha,
oczy wciąż przymknięte jak zastygłe,
a wygląda ślicznie jak królewna,
jak Śpiąca Królewna, bo też ciągle śpi.
Nastrój prawie jest jak w bajce,
lecz nie bajka to, tylko realne życie
i sceneria nie bajkowa wcale,
wokół pełno aparatury, kabli, rurek
i kroplówki które sączą po kropelce
w Twoje żyły wciąż nadzieję,
że pokonasz nędzne moce złe.
A ja nie wiem co mam robić,
jak okropna i bezsilna taka niemoc.
Gdy tak leżysz jak ta Śpiąca Królewna,
to ja marzę o tym, że ja Książę,
ten bajkowy, który zjawia się o właściwej porze
i pocałunek składam na Twe lico,
lub z policzka mego na Twą Twarz kapie łza,
a Ty wtedy budzisz się do życia,
otwierasz swe oczęta, a policzki barwi róż.
Królewno proszę obudź się, dość spania już.
Lecz nie jestem Księciem z żadnej bajki,
nie mam nawet mocy tajemnej,
nic nie mogę zrobić, niech to szlag.
Ja Ci mogę tylko ofiarować ten mój wiersz,
może jakoś, nie wiem jak, dotrze tam gdzie Ty,
może wniknie w Twoje serce, w Twoją duszę
i powieki Twoje nim poruszę.
Gdy otworzysz oczy będzie dobrze już,
ja wiem, że będzie dobrze bo musi być dobrze już.

Musi być dobrze

autor

jadon

Napisany: 2007-04-02 Dodano: 2007-04-02 18:37:03

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie