spłoszone gołębie
odlatywały ptaki
szarzało już za progiem
a wiatr się wzmagał szalał -
zapowiedź końca lata
choć jeszcze wieczorami
kochali się na ławkach młodzi ludzie
z żurnala
z wiarą że miłość będzie
i nigdy nie przeminie
w domu w którym od lat mysz słychać
za głośno
kobieta wyglądała przez zamglone okno
żegnała jeziora szczęśliwe
letnie wschody zachody nenufary i żagle
wszystko ma swój koniec
droga za zakrętem
to co jasne mętne
mija śnieg deszcz mija i przemijają
słońca
tylko to co tak drży co się mości owija
gdzieś koło serca lub głębiej
nie minie nie odleci
jak spłoszone gołębie
autor
cii_sza
Dodano: 2019-01-05 17:57:53
Ten wiersz przeczytano 1001 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Końcówka jest kapitalna ... niczym wisienka na torcie
:)
Słusznie! "się" w nadmiarze, poprawię. Co do szyku,
muszę przemysleć spokojnie.
Dzieki Wam za komentarze i czytanie i mnie miło
Półusmiechu Cię widzieć.
Bardzo ładnie:))) Nie wiem dlaczego, ale zawsze
powoduje, mój szeroki usmiech od ucha do ucha, to
hasło, w Twoim awatarze.
milo mieć coś od Ciebie do przeczytania. Do takiej
nostalgii by to poczuć potrzebny jest bezkres wody i
oddalony horyzont.
piękny wiersz o przemijaniu, z poruszającą puentą...
w wersie:
w domu w którym mysz nawet od lat słychać
za głośno"
zmieniłabym szyk na:
"... w którym nawet mysz...",
bo nie "nawet od lat słychać",
ale nawet mysz...słychać" :)
"tylko to co tak drży co się mości owija
gdzieś koło serca lub głębiej
nie minie nie odleci
jak spłoszone gołębie"...ta fraza mnie urzekła:)
Dołączam do czytelników, którym podoba się wiersz w
treści i formie. Gdyby należał do mnie pozbyłabym się
kilku "się" z pierwszej części. Np tak
"odlatywały ptaki
szarzało już za progiem
a wiatr wzmożony szalał
nadchodził koniec lata
choć jeszcze wieczorami
kochali się na ławkach młodzi ludzie
z żurnala", ale na szczęście dla wiersza nie jest mój.
Pomyślności w rozpoczętym 2019 roku Halino:)
Świetnie napisany wierz, z klimatem nadmorza, jezior -
i - swiadomości odchodzenia, nieuchronnego pożegnania
z albumem pamięci. zanakomicie ujęty klmat przez
ue=ruchomienie zbyt glośnej myszy, - To jest naprawdę
- super-sza w samotności.
Pozdrawiam halinko:)
Część życia odeszła w siną dal,
jedynie wspomnienia zostały,
oby nowa zechciała mieć smak,
umiała miłością się bawić...
Samo życie. Bardzo fajny wiersz. Pozdrawiam.
Miłego wieczoru :)