Spotkanie

Niektórzy muszą tkwić w ciemnych kątach świata
Nie mając ojca, matki, siostry, brata
Z głową spuszczoną kroczą przez życie
Słysząc tylko serc własnych bicie

W niełasce losu
Idą pełni patosu
Ich oczy puste, nieruchome
Bólem życia przepełnione
Ronić łez sił już nie mają
Ale wciąż wierzą, wciąż czekają…

Że gdzieś pośród mroku
Zobaczą tę samą iskrę w oku
Uśmiechną się delikatnie, jak szum morskiej fali
Tak szczęśliwi, że wreszcie się spotkali

Przytulasz się do niej, wiesz że tylko ona cię chce
Spokojny czekasz aż weźmie dusze
Z oczu płyną łez czarnych strumienie
Obmywając całe życie-złe wspomnienie
Ona patrzy jak zaczarowana
Przez żadnego człowieka nigdy nie kochana….

autor

Kmicic

Napisany: 2006-06-05 Dodano: 2006-06-07 17:02:09

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie