Spotkanie
Spójrz, znalazłam wolny stolik,
biały obrus, kwiat w wazonie,
i to słońce, co wśród trawy,
pozostawia ciepła płomień.
Gwar pozostał gdzieś za rogiem,
spokój snuje się opodal,
wyciszony aż do szeptu,
będzie chwile afirmować.
Z żalu, z gniewu pozostanie,
ot, przelotna pyłku szarość
a z dobrodziejstw obecności,
wzrasta w niebo wiary ziarno.
Dziękuję serdecznie za komentarze i wszelkie uwagi :)
Komentarze (21)
O tak , usiadłbym z Tobą - tak z dala od gwaru - przy
stoliku . Ciepłe to zaproszenie.Wierzę ,że kiedyś....
witaj, śliczny wiersz, ile w nim mądrości i dobroci.
Tylko brać przykład. pozdrawiam.
spotykaj to, co w życiu spotkać warto...
i opisz nam kolejnym wierszem...
każde słowo w nim, to dobre ziarno...
z którego wyrośnie w miłości serce
"wzrasta w niebo wiary ziarno.":))
rozmarzenie mojej duszy, przepięknie...
sympatyczne okoliczności... piękny wiersz