Spowiadam się wierszom

nie kop za głęboko w moim grzesznym życiu
prawda zbyt bolesna okazać się może
chcę by przeszłość sczezła w odwiecznym ukryciu
i niechaj nam nigdy nie stanie na drodze

odpokutowałam już nie swoje winy,
lecz głaz na ramionach nie zelżał ni trochę
ciągle pod stopami kuszą rozpadliny
a serce się szarpie bezradnym trzepotem

rozpuszczone włosy zadrżały na wietrze
dziś nie wiem czy oddech czy chłód je potrącił
wyciągnąłeś dłonie by mi łzy obetrzeć
wtedy zrozumiałam – mój koszmar się skończył

niby spokój pieści łagodząc wspomnienia
ciepło pocałunku koi lęk przestrzeni
ale w samotności wynurza się z cienia
lawina słów gorzkich cięższych od kamieni

gdy w pozornej ciszy do dna duszy wtargnie
i pomyślę że już wszystko straciliśmy
szept kartki papieru tę skargę przygarnie
wiersz będzie plagiatem obolałych myśli

autor

Sarna33

Napisany: 2012-01-09 Dodano: 2013-11-13 10:10:12

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie