Spowiedź

Chcę powiedzieć to
O czym nie umiem nawet pomyśleć
Chcę wyrazić tę trudną rzecz,
Która sprawia że, nie umiem znaleźć rymu

Odcinam się od niej
Jak widać powraca
W postaci bólu, cierpienia
I moralnego kaca

To tak skomplikowane,
Ten wiersz nie jest o miłości
Bo jej nie mam, to co mi zostaje
To tęsknota i słuszne wątpliwości

Chcę zobaczyć serce
Stojąc przed lustrem
I świadomy troski uśmiech
Nim będzie za późno i usnę

Każdy mój ruch i słowo
Wciąż kogoś kaleczy
Jestem złym człowiekiem
Temu nawet mama nie zaprzeczy …

Tak bardzo chcę wiedzieć
I zmienić się choć na chwilę
Uwierzcie mi to głupota!
A nie „młodości motyle”

Krążę wciąż, zimny, jak ten świat
Tak nieszczerze idealny
Jestem młody, jestem chory
Lecz czy jestem uleczalny?

Nie wiem niczego
To całe udawanie wielkie…
Lecz wiem jak to jest
Za życia być w piekle….!

Nie pierwszy już raz
Płaczę nad sobą, Tobą i światem
Chwilowo się poprawiam
I znów jestem swoim osobistym
Katem…

autor

JKB

Napisany: 2010-01-16 Dodano: 2010-01-16 21:38:12

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie