Srebrny Łańcuszek

Ty dziadku medalik mi dałeś
srebrny medalik na szczęście
i wtedy nie rozumiałam ile miłości było w twym geście.
Założyłeś mi go na szyję
miał on chronić Twą dziecinę...
od przeciwności życiowych
od zła ludzkiego, które tak boli.

Nie umiałam się nim cieszyć byłam jeszcze mała
a była to jedyna rzecz jaka po Tobie mi została.
Wiesz, teraz tyle bym za niego dała!
Nie ma Cię dziadku już ze mną
i medalik też zaginął.
Kto się teraz zajmie Twą małą dzieciną?

Lecz wiem Ty nadal czuwasz przy mnie
i gdy kolejny smutny dzionek jak ten dzisiejszy nastanie
Ty jak ten gołąbek pokoju
siądziesz na parapecie by bronić mego spokoju
Spojrzysz na mnie czule z troską
i znów poczuje się jak dziecina beztroska...

Zapomnę o wszystkich problemach
choć dzieli nas całe niebo...

autor

słoneczko16

Napisany: 2006-02-06 Dodano: 2006-02-07 12:11:16

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie