Stałość w niestałości

Często w nocy, w ciemności i ciszy, gdy zmyje wszystkie nieczystości
Czesto pośród nocnych obłędów, gdy zmyje codzienne nieczystości
staje wtedy jak zjawa w oknie
W końcu nie liczy się czas, nic nie przemija - az do budzika
Moje myśli nie zniewolone zegarkiem, ni przymusem, którym gardze.
biegają swobodnie po popiołów łące, pod preclem - jasno świecącym
Wolną wolą okalam wszystkie wzgórza i bagna, wolną wolą to czynie

Uciekam przed schematem i w niego ciągle wpadam. dziś uczeń, jutro student, jutro sprzedarz, jutro wyprzedarz, jutro poeta, jutro filozof, jutro poszukam szczęścia, jutro praca, jutro emerytura i zupa, jutro, a nie dożyłem jutra.

I jak ta zjawa w tej chwili i następnej - będącej już tą i tu - teraz
Obracam oczami, wzrokiem nic nie widze, bo TAM nic nie ma:
i własne samochody
i własne ipody
i własne myśli
i wspólna kuchnia, gdzie wszyscy jedzą
i ten posiłek smaczny, bo powszechny - zwracam do śmietnika

A czynów szukam, zabłądziłem w ciemności
A czynów szukam, zabłądziłem w jasności
Białe-czarne, śmieszna gra i zabawa
Kpić z tych działań?
Śmiać się w twarz bogów?
Na dnie wstane, ale kto mnie poprowadzi?
Bądz stałością w niestałości.

autor

Michał

Dodano: 2007-02-15 11:03:53

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie