stara dziwka

przy ubikacjach publicznych
nie tylko powietrze było zgniłe
także prostytutki
wybrał tą którą chciał choć była stara
ledwie się za nim wlekła mówiła nie wiele

w zatoce półmroku otworzyła usta
wiatr gwizdał pomiędzy zębami
znajome nuty znajome ruchy
tylko w głowie była pustka
krew spłyneła z mózgu
by pulsować w umalowanej buzi

doświadczeniem sprawnie skróciła
czas oczekiwania na zapłatę
jego dna złączyło się z jej potem
i zrozumiał piosenkę nuconą przez wiatr
i zrozumiał skąd zna te gesty

zwymiotował w ukłonie treść wspomnień
popatrzył na nią zdziwioną
jej oczy nienawidziły jak kiedyś
w kącikach pomarszczonej skóry
pachniało jeszcze ich rodzinnym domem
z którego uciekła gdy miała naście lat

autor

nadzieja-speranza

Dodano: 2010-08-12 07:28:49

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie