starczy
Kiedy zacznie mi ciebie brakować
będę pisał o wszystkim więc niczym:
o tych bliznach na głowie i w głowie,
których nie da się nijak policzyć.
Póki jesteś to jesteś, bo jesteś
wciąż bezcenny, choć zawsze za darmo:
jak liście szybujące na wietrze
i ich w locie czarowna niezdarność.
Płyniesz z nimi i ze mną, i we mnie,
w myśli, mowie,ciszy i dźwiękach:
rzeźbisz ludzi w kamieniu i w drewnie
jakby piasku to były ziarenka.
Nie chcę wiedzieć dokąd tak biegniesz
co dzień szybciej i co dzień od nowa:
będę pisał o tobie elegie
kiedy zacznie mi ciebie brakować.
autor
z nick-ąd
Dodano: 2018-10-20 20:51:47
Ten wiersz przeczytano 639 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Jak zawsze z przyjemnością :-) :-) :-)
podzielam zdanie Anuli
Piękny, składny wiersz komponujący się w
całość niecodziennymi powtórzeniami.
Kłaniam się pięknie.