Stary cmentarz
zachlapany błotem
śmierci nekrolog
nazwisko szarpane
cierpieniem
imię otulone mgłą
zapomnienia
opuszczone mogiły
umarli ludzie
samotne drzewa
i wiatr
hulający w spalonej świątyni
autor
Baba Jaga
Dodano: 2017-03-02 12:51:14
Ten wiersz przeczytano 792 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Tak bywa... Zapomnienie, przemijanie nasuwa głęboka
refleksję nad życiem Można umrzeć żyjąc i żyć
umierając w sercu Boga .Kiedyś wszyscy zapomną...
oprócz Tego co nas stworzył. Pozdrawiam Serdecznie.
Serdecznie.
Nie tylko stare cmentarze mają swoje zapomniane
mogiły?
Aniu, jestem codziennie na cmentarzu chyba, że wyjadę.
Koło mojego syna był zaniedbany grób wraz z mężem
zaczęliśmy o niego dbać, aby było estetycznie i nam
lepiej się modli.
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
często jestem na cmentarzu w odwiedzinach sporo jest
grobów zapomnianych a szkoda .. przecież tak kochali
..
Smutkiem powiało,ale tak bywa kiedy rodziny brak i
mogiły zapuszczone a u obcych ludzi panuje
znieczulica.Przygnębiający widok.Pozdrawiam.
Tak to jest Jago.
Smutno, prawdziwie,ale tak sobie myślę, że winien temu
czas. Czasem bywa tak, że nie ma już nikogo kto
otoczyłby mogiłę opieką.
Pozdrawiam.
Refleksyjny, smutny, ładny wiersz.
Miłego wieczoru.Pozdrawiam:)
Bardzo smutny...
Pozdrawiam milutko:)
Bardzo smutny obraz aż serce boli,że coś takiego
jeszcze się spotyka.Wspaniale oddałaś klimat.Miłego
dnia Aniu.
Potrafisz stworzyć klimat...
:)
Serdecznie pozdrawia jak zawsze!
Poruszający wiersz o zapomnianych
mogiłach, gdzie tylko wiatr
zawodzi pośród pochylonych krzyży.
Moc serdeczności:}
Dziękuję serdecznie za odwiedziny i czytanie.:)
Jeno pozostanie PYŁ
pozdrawiam
Smutne, ale ja lubię takie miejsca. Mają klimat
surowej prawdy...
Pozdrawiam :)
Bardzo smutny tekst
Pozdrawiam Jaguś
poruszające słowa. chciałem coś mądrego napisać, ale
nie wiem co.