Stary cmentarz
zachlapany błotem
śmierci nekrolog
nazwisko szarpane
cierpieniem
imię otulone mgłą
zapomnienia
opuszczone mogiły
umarli ludzie
samotne drzewa
i wiatr
hulający w spalonej świątyni
autor
Baba Jaga
Dodano: 2017-03-02 12:51:14
Ten wiersz przeczytano 798 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Wzrusza Twój wiersz,mocny przekaz.Miłego wieczoru.
...smutne i prawdziwe...pozdrawiam.
mocny przekaz pozdrawiam
oni tam
a gdzie my...
+ Pozdrawiam
Na zawsze zapomnieni w zimnych i zarośniętych czasem
mogiłach.
Pozdrawiam serdecznie Aniu paa :))
Wymowna refleksja
"opuszczone mogily, imie otulone mgla zapomnienia",
czy chociaz, pozostali w sercu?
Bardzo to przykre.
Pozdrawiam Jago, podoba sie wiersz, wzrusza.
Pozdrawiam serdecznie.
Witaj,
miałam w życiu kilka razy chwile zwątpienia;
1.dawny żydowski cmentarz...
2. " niemiecki "
3.wykopy w jednym z parków i w dole stare trumny...
Ciągną się za mną te wspomnienia przez całe życie.
Dobrze ulokowałaś swoje zdolności poetyckie w tym
temacie.
Miłego wieczoru.
Serdecznie pozdrawiam.
czas odejścia - kto to wie?
Pozdrawiam serdecznie
smutne kiedy ludzie odchodzą i nikt nie pamięta o
nich
Wbrew pozorom lubię chodzić po cmentarzach .Jest tam
taka aura:)
Pozdrawiam:)
smutne gdy nawet pamięć umiera ...
pozdrawiam;-)
cmentarz..nie każdy chce pamiętać..
Wiele takich samotnych mogił, zapomnianych,
smutnych.Pozdrawiam.
smutna refleksja ale tez znam takie miejsce...
pozdrawiam:)