Starzec

W domu pełnym tajemnic,
Gdzie dobro ze złem za pan brat,
A słowo "miłość" to ciemnych mocy owoc.
Są schody.
Prowadzą na górę.
Jest strych,kryjówka diabelska.
Weszłam,strwożona,lecz w duchu silna.
Stoi samotny,zapomniany.
Pośród nieładu i tumanów kurzu.
Wiek robi swoje.
Głębokie bruzdy życia,odciśniete na jego drewnianym obliczu.
Jak starzec,choć zniszczony zachował swoje wartości.
Pośród zachwytu zaślepiona,
Zrobiłam krok...
Wtem jak diabeł przez uchylone okno
Wtargnęła wichury córa.
Zasiadła przy starcu,uniosła swą dłoń zwiewną,
I jak wiedźma czaruje,
Tak ona wydobyła magię dźwięków.
Cóż za piękno,w niewidzialnej istocie,
Tęczowe barwy,jak klejnoty się mienią.
A ona grała.
Grała jak pod władzą hipnozy.
Jej dłonie błądziły po białych szczebelkach,odkrywając coraz to nowsze cuda.
Twarz spokojna.
Oczy zamknięte.
Opanowanie graniczące z szaleństwem.
Tak dobrze sobie znane,a jednak tak odległe.
Ja wsłuchana w taniec melodii,krok postąpiłam w strone starca.
Nagle...
Cisza.
Odeszła.
A on znów poddał się sile wieku.
Stoi samotny.
Zapomniany.
W nadziei i miłości.
Fortepian czekający na swą Panią.

autor

black rose

Napisany: 2006-10-30 Dodano: 2006-10-30 11:16:33

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie