Staszek P.

Staszkowi, który w górze już z aniołami

Wchodzisz na śniadanie zawsze lekko spóźniony,
No bo trzeba przywitać, słońce, Boga i wrony.

Twój krok już powolny, ale tylko ciało zdradza lata.
W oczach widać blask młodości i uśmiech słonecznego lata.

"Nie przyszedłem tu po brawa" - zawsze nam to mawiasz.
I "Miłym Romciem" często nas zabawiasz.

Zapatrzony w Chrystusa jak św. Franciszek z Asyżu po życia wodach płyniesz
zawsze pod prąd.
(Takie też ryby lubisz- te, które pod prąd płyną)

Spokojnie, bez pośpiechu
wszystko ma swój czas.
"Jeszcze zdążę się spóźnić" - Twoje słowa

I wsparty na dwóch swych przyjaciółkach ruszasz dalej.
By nieść Miłość, Wiarę i Nadzieję
Chrystusa Człowieka - Boga.

autor

agunian

Dodano: 2008-08-31 21:32:46

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie