Staw bezimienny

W oddechu nucących mgieł,
wśród łąk rosą barwionych,
szedłem na skraju snów,
w myślach tak zatopiony


Pajęczyn nektar srebrny,
rozlany w melodii traw,
staw tli się bezimienny,
na skrzypcach oparu gra


Prastary most nieopodal,
zapomniał prostych słów,
więc pójdę i mu opowiem
że jego miejsce jest tu


W błękicie wody ujrzałem
spełnione marzenia swe,
może je chociaż dotknę?
Nie mogę, rozpłyną się...

autor

Pustocień

Dodano: 2008-10-20 20:07:43

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie