Sterczący Prześmiewca

Na wyspie pełnej spokoju, całuję ziemię obiecaną.
Otulam się ciepłą euforią, nieskazitelnym bezpieczeństwem, peleryną z przyziemnych marzeń utkaną.
Tylko trochę spokoju, trochę nieistnienia rzeczywistości,
gdzie jestem tym, kim jestem. W koszmarze zawodowym.
Trochę czasu na łyk wody, na westchnienie, zadumę nad tęsknota do ukochanej,
trochę mniej patologicznej paniki, gdy choć jedna sekunda,jest mym własnym czasem.
Dziś moje święto, święto miliona moich łez,
nie widzę przed sobą Sterczącego Prześmiewcy, dymiącego czarną smołą. Nie ma strachu, nie idę na rzeź.
Dziś mogę marzyć, wierzyć, że Bóg chciał dobrze, wmawiać sobie, że wyszło, nie zmarnowaliśmy tego,
bo nie jestem między ludźmi, co piją naszą krew, zagryzając naszym chlebem.
Czasem kwiaty pieknieją samą miłością do piękna,
czasem rosa poranna mówi do słońca, prowadząc dialog ponad przeciętną egzystencją.
Czasem wszystkie ptaki świata zaśpiewają w jeden głos, chwaląc Pana.
Czasem można żyć normalnie... Potem znów staję przed tą Bramą...

autor

rebel

Napisany: 2009-08-18 Dodano: 2009-08-18 12:16:20

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie