STERNIK BÓLU
Wodospad moich myśli
tafla wody zimna jak moje serce
pokryta szronem dnia
Dryfuje na łodzi miłości
podziurawioną fałszem i zdradą
sternik ból obija się o skały cierpienia
marząc o wyspie szczęscia
ślepo wierząc w uczciwość.
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2010-12-02 15:52:03
Ten wiersz przeczytano 734 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
wszystko ma swoje granice...
bardzo udany opis, pobudza wyobraźnie.:)
witaj, nawet dryfując można dopłynąć do wyspy
szczęścia. bardzo ładny, choć zimny wiersz.
pozdrawiam.
Piękny wiersz... pasuje mi do nastroju...