Stoję tam!
Zamierzam Ci powiedzieć szeptem
co wiatr mi powtórzył od słońca,
co kropla rosy na trawie szepnęła
do cichej rzeki o świcie...
We wszystkim co teraz robię,
nieważne, czy uśmiech, czy łzy,
nie liczy się pora ni miejsce.
We wszystkim tym jestes Ty.
Czas zmienił dwie dusze zgubione.
Za nami już chwile najlepsze,
te pełne emocji i niepewności...
Najpiękniejsze.
Ty widzisz i żyjesz beze mnie.
W kim innym znajdujesz powietrze...
Ja dawno się zatrzymałam
w tamtym świecie.
Stoję tam sama bez Ciebie,
ściskając w ręku każde wspomnienie.
I tak codzień wiatr mi przynosi...
Twój uśmiech, zakłopotaną minę,
twoje oczy...
autor
Łucja
Dodano: 2008-08-14 18:33:19
Ten wiersz przeczytano 592 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ten wiersz to fragment zycia nie jednego zakochanego
serduszka. Przyjemnie się go czyta chociaż treść jest
troszkę smutna
hmm naprawde ładny:)
wiersz pzyzwoicie napisany, tak jak autorka życie
wiedzie, aż ZA! a może dość, a może stop! a może
rachunek zysków i strat należy szczerze zrobić? szkoda
reszty życia na rozpamiętywanie.
Biedna jesteś żyjąc wspomnieniami, zamknij je w
wierszach, a żyj normalnie. Do wierszy wrócisz kiedyś
z rozrzewnieniem i uśmiechem na ustach
Lucja ,a może czas abys zaczęła żyć ,tak po prostu a
nie wspomnieniami.. szkoda czasu na rozpamiętywanie
,zasługujesz na szczęście !Wiersz podoba mi się !
Tak... mężczyźni zwykle nie zauważają danej im miłości
i odtrącają ją, czasem nawet nie zdając sobie z tego
sprawy. Nie warto ciągle siedzieć w świecie wspomnień,
choć i zapomnieć trudno, ale uwierz mi- znajdzie się
jeszcze ktoś wart Twych uczuć :)
miłość... jakie to piękne słowo a ile może przynieść
cierpienia... piękny wiersz.