Strach

Popatrz, jak cudownie marniejemy
pozbawieni marzeń, bez nadziei
I choć zanurzam się z tobą
w tej radości nieprzeniknionej
Tyle cierpienia, co ty
chyba nie dał mi nikt

Zbyt głęboko…

Otulona strachem…

Powiedz, czy to już miłość
czy tylko puste uwielbienie

Wciąż nie mogę wyzbyć się
tego wymuszonego przez nich
przyzwyczajenia
Wciąż nie mogę uwolnić się
z okowów własnego umysłu
kiedyś będzie za późno

Zaplątana w romantyczny taniec
białych płatków śniegu
Dlaczego nigdy nie będzie mi dane
ujrzeć wiosny utkanej z płatków wiśni?

Samotne, zamarznięte serce egoisty
dusza spętana chorą rzeczywistością
Miłość okryta samotnością
i twój obłąkany głos

autor

xcheriex

Napisany: 2009-07-16 Dodano: 2010-06-26 17:51:52

Ten wiersz przeczytano 368 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie