Strach
Boję się-stracę spokój.
Umysł szerzy krzyk dziecka.
Noc szafirowy pokój.
Na orbicie dnia ucieczka.
Boję się-stracę serce.
Pionki w grze się rozpadają.
Dół na trumnę gdzieś tam wiercę.
Czekam,wiem że oni tak nie mają.
Boję się-stracę duszę.
Ciało kształtów swych nabierze.
Na tor przeszkód dziś wyruszę.
Księżyc wzrokiem mnie rozbierze.
Boję się sama siebie.
Tak mi pokazało życie.
Tak mi przykro że nikt nie wie
że Ja płaczę,cierpie skrycie.
Dziękuje za głosy.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.