strach

strach ma zawsze wielkie oczy
a szczególnie właśnie w nocy
kiedy szedłem raz po lesie
jakiś głos się za mną niesie

przyspieszyłem nie przestaje
głos złowrogi wciąż nadaje
jakieś piski, świsty, szumy
dzikich zwierząt wprost tabuny

las ponury dookoła
więc pomocy próżno wołać
zimne poty, włos się jeży
na myśl samą ciężko przeżyć

to przycichnie to się wzmaga
nawet nie ma kogo błagać
nie wiem z której ten głos strony
biec zacząłem jak szalony

głos też mocy wciąż nabiera
w jakimś dziwnym rytmie teraz
z sił opadam a strach rośnie
aż tu korzeń co przy sośnie

tak wystawał zahaczyłem
no i orła zaliczyłem
to co ma być niech się stanie
wykończony już do granic

pod pniem siadłem obolały
prawie już zobojętniały
w piski, świsty te wsłuchany
które grają jak organy

nagle wpadłem, jest o losie!
to gra przecież w moim nosie
po cóż strachy i panika
no a z tego to wynika

zanim zechcesz wejść do lasu
racz wydmuchać nos zawczasu
i spacerkiem wtedy śmiało
a nie będzie nic piszczało...

Tomek Tyszka
17 02 2015 Hull

autor

Tomek Tyszka

Napisany: 2015-02-17 Dodano: 2015-02-18 00:02:33

Ten wiersz przeczytano 963 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Wolny Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie